Karar müellifi Yusuf Ziya Cömert, çiftçinin son devirde artan üretimde yaşadığı sıkıntılara değinerek, Tarım Kanunu’nun 21. unsurunu hatırlattı. Cömert, “‘Tarım kanunu husus 21: Ziraî destekleme programlarının finansmanı, bütçe kaynaklarından ve dış kaynaklardan sağlanır. Bütçeden ayrılacak kaynak, gayrisafi ulusal hasılanın yüzde birinden az olamaz.’ Bu sene gayrisafi ulusal hasıla 1,1 trilyon doları geçti. Devlet bu ölçünün yüzde birini çiftçiye ödüyor mu? Ödemiyor. Ödemesi gerekenin yaklaşık yarısını ödüyor. Tarım kanunu 2006’da çıktı. 2006’dan bugüne kadar hiç uygulanmadı. Bu demektir ki devlet, 2006’dan beri çiftçinin, köylünün parasını yiyor.” dedi.
Tarım ve Orman Bakanlığında 2020 prestijiyle 65 bin 46 işçinin çalıştığını söyleyen Cömert, “O kadar çalışanın içinden birkaç yüz tanesi ziraî planlama işiyle meşgul olsa sorun bu boyutlara varmayabilirdi.” ifadelerini kullandı. Cömert’in “Yaptığı kanunu yiyen devlet” başlıklı köşe yazısı şöyle:
“Çiftçiler, aylarca emek vererek ve para harcayarak ürettiği domatesini, kavununu, karpuzunu tarlada çürümeye bırakıyor ya da damperli kamyonlarla yere döküyor.
Neden? Maliyeti kurtarmıyor. Sanayi tipi domatesi 3,5 liradan almayı taahhüt eden tüccar fiyatı 1,5 liraya indirmiş. Ziraî girdilerin, gübrenin, ilacın, tohumun, mazotun, işgücünün fiyatı ortalama yüzde 68 artmış. Ziraî eserin fiyatı tam bilakis düşmüş.
Bu nasıl düzelir?
Doğru bir üretim planlamasıyla. Kim yapacak planlamayı? Çiftçi yapamaz. Çiftçi bu yılki domates fiyatına bakıyor, domates uygun para etmiş, haydi ekelim domates.
Sene sonunda haydaa! Domates muhtaçlıktan fazla, fiyat düşüyor. Külliyen ziyan.
Bu planlama işini Tarım Bakanlığı yapmaz mı diye soruyorum. Güya ona düşer.
Tarımorman.gov.tr’den aldım, Tarım ve Orman Bakanlığında 2020 prestijiyle 65 bin 46 işçi çalışıyor. En altta bir ‘bakanlık genel toplam’ var, 140 bin 786 işçi.
Nelerden müteşekkil, anlayamadım, detayı yazmıyor. Lakin çok kalabalık değil mi? O kadar işçinin içinden birkaç yüz tanesi ziraî planlama işiyle meşgul olsa sorun bu boyutlara varmayabilirdi.
Anlaşılan bakanlık bu işle ilgilenmiyor.
Yoksa ilgileniyor da çiftçi bakanlık yetkililerini dinlemeyip başına nazaran mi takım biçiyor? Öteki nasıl düzelir bu işler?
Devletin ya da TBMM’nin yaptığı kanunla teminat altına aldığı ziraî dayanaklarla.
Ama ziraî üretim değerli. Beka sıkıntısı üzere bir şey. Çiftçi ekmezse ne yiyeceksin?
Öyleyse üreticiyi ziyandan kurtaralım, üç beş kuruş kara geçirelim. Yasama organı bunu düşünerek kanun yapmış.
‘Tarım kanunu husus 21: Ziraî destekleme programlarının finansmanı, bütçe kaynaklarından ve dış kaynaklardan sağlanır. Bütçeden ayrılacak kaynak, gayrisafi ulusal hasılanın yüzde birinden az olamaz.’ Bu sene gayrisafi ulusal hasıla 1,1 trilyon doları geçti. Devlet bu ölçünün yüzde birini çiftçiye ödüyor mu? Ödemiyor.
Ödemesi gerekenin yaklaşık yarısını ödüyor. Tarım kanunu 2006’da çıktı. 2006’dan bugüne kadar hiç uygulanmadı.
Bu demektir ki devlet, 2006’dan beri çiftçinin, köylünün parasını yiyor. Kanunla teminat altına alınmış hakkını yiyor.
Bir bakıma kanunu yiyor. Kendi anayasasını çiğneyen, kendi kanununu çiğnemez mi? Çiğniyor.”